Maar nog voor hij bij het laatste vers was gekomen had hij al begrepen dat hij deze kamer nooit meer zou verlaten, want het stond geschreven dat de stad van de spiegels (of de spiegelingen) door de wind weggevaagd en uit de herinnering der mensen weggewist zou worden zodra Aureliano Babilonia de perkamenten tot het einde toe ontcijferd had - en dat alles, wat daarin beschreven stond, voor altijd en eeuwig onherhaalbaar was, omdat de geslachten, die gedoemd zijn tot honderd jaar eenzaamheid, geen tweede kans krijgen op aarde.
(Laatste alinea uit Honderd jaar eenzaamheid van Gabriel García Márquez)
Dit is het voorlaatste bericht van bartvroegindeweij@hotmail.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten